“Saul, Saul, neden bana zulmediyorsun?” (Elçilerin İşleri 26:14) Tanrı için yaşama konusunda kendi yöntemlerinize göre mi yaşamaya karar vermiş durumdasınız? Bu tuzaktan “Kutsal Ruh’la ve ateşle” vaftiz olma (Matta 3:11) deneyimini yaşamadığımız sürece kurtulamayacağız. İnatçılık ve bencillik her zaman İsa’yı sırtından hançerler. Başka kimsenin canını yakmayabilir, ama O’nun Ruhu’nu yaralar. Dik kafalı, bencil ve kendi…

Şimdi bedende sürdürdüğüm yaşamı, beni seven ve benim için kendini feda eden Tanrı Oğlu’na imanla sürdürüyorum. (Galatyalılar 2:20) İman, Tanrı’nın gelecek lütfuna mükemmel bir şekilde eşlik eder. Lütfun karşılıksız ve her şeye yeterli oluşuyla örtüşmektedir. Tanrı’nın görkemli güvenilirliğine dikkat çeker. Bunun doğurduğu önemli sonuçlardan biri, aklayan iman ve kutsallaştıran imanın aslında iki farklı iman türü…

“Canınız için kaygılanmayın…” (Matta 6:25) Tekrar hatırlanması gereken bir uyarıya kulak verelim: “Dünyasal kaygılar ve zenginliğin aldatıcılığı” ve başka şeylerin şehveti, Tanrı’nın içimizde bulunan yaşamını boğar (Matta 13:22). Bu istilanın her fırsatta tekrarlanan dalgaları bizi bir an bile boş bırakmaz. Eğer saldırının ön saflarındaki çatışma yiyecek ve giyecekle ilgili değilse bile para veya parasızlık, arkadaşlar…

RAB’den tek dileğim, tek isteğim şu: RAB’bin güzelliğini seyretmek, tapınağında O’na hayran olmak için ömrümün bütün günlerini O’nun evinde geçirmek. (Mezmurlar 27:4) Tanrı, insan ruhunun tövbekâr özlemine kayıtsız kalmaz. Gelir, günah yükünü kaldırır ve yüreğimizi memnuniyet ve şükranla doldurur. “Yasımı şenliğe döndürdün, çulumu çıkarıp beni sevinçle kuşattın. Öyle ki, gönlüm seni ilahilerle övsün, susmasın! Ya…

”Kır otunu böyle giydiren Tanrı’nın sizi de giydireceği çok daha kesin değil mi…?” (Matta 6:30 İsa’nın yalın ifadeleri bizim için her zaman birer bulmaca gibidir, çünkü kolay anlaşılır varlıklar değiliz. Nasıl İsa’nın sadeliğine erişip O’nu anlayabiliriz? O’nun Ruhu’nu alarak, O’nu tanıyarak, O’na dayanarak ve O, sözünün gerçeğini bize açtıkça, O’na itaat ederek yaşam inanılmaz bir…

“Yaptıklarını gördüm ama onları iyileştirip yol göstereceğim. Karşılık olarak hem onları hem de aralarında yas tutanları avutacağım. Dudaklardan övgü sözleri döktüreceğim. Uzaktakine de yakındakine de tam esenlik olsun” diyor RAB, “Hepsini iyileştireceğim.” (Yeşaya 57:18-19) İnsanlığın isyan ve inat hastalığı her ne kadar ciddi olsa da, Tanrı iyileştirecektir. Nasıl iyileştirecek? Yeşaya 57:25, Tanrı’nın ezilenlerin ve alçakgönüllülerin…

“Tanrı… razı olunca…” (Galatyalılar 1:15) Tanrı’nın kulları olarak O’nun için yer ayırmayı –Tanrı’ya “kral dairesini” vermeyi– öğrenmek zorundayız. Bu böyle olacak, şu şöyle olacak diye tasarlıyoruz, kafamızda canlandırıyoruz, planlar yapıyoruz, ama Tanrı’nın O’nun istediği şekilde bize gelmesine izin verecek biçimde O’na yer ayırmıyoruz. Tanrı’nın toplantılarımıza veya vaazın tam ortasına hiç beklemediğimiz bir şekilde çıkıp gelmesi…

Sizin için acı çektiğime şimdi seviniyorum. Mesih’in, kendi bedeni, yani kilise uğruna çektiği sıkıntılardan eksik kalanlarını kendi bedenimde tamamlıyorum. (Koloseliler 1:24) Mesih günahkârlar için acı çekerek ve ölerek, dünya için bir sevgi hazırlamıştır. Bu, kusursuz bir sunudur. Tüm halkının tüm günahlarının tüm kefaretini öder. Bu sunuyu daha iyi bir armağan hâline getirecek hiçbir katkı söz…

“Seni hizmetimde görevlendirmek için sana göründüm…” (Elçilerin İşleri 26:16) Pavlus’un Şam yolu üzerinde gördüğü görüm geçici bir duygusal deneyim değildi, Pavlus için çok açık ve kesin yönlendirişler içeren bir görümdü. Pavlus bu konuda şöyle söylemişti: “…bu göksel görüme uymazlık etmedim” (Elçilerin İşleri 26:19). Rabbimiz ise buna karşılık olarak Pavlus’a şöyle demişti: “Tüm yaşamın bana boyun…

Mesih uğruna aşağılanmayı Mısır hazinelerinden daha büyük zenginlik saydı. Çünkü alacağı ödülü düşünüyordu. (İbraniler 11:26) Acı çekmeyi seçmemizin sebebi sadece bize acı çekmemizin söylenmesi değil, bize bunu söyleyen Kişi’nin acıları sonsuz sevince giden yol olarak tanımlıyor olmasıdır. O, bizi acılardaki itaate yönlendirmektedir. Bunu yaparken güttüğü amaçsa bizim göreve adanmışlığımızı göstermemiz, ahlaki azmimizin boyutunu açığa çıkarmamız…