“Seni hizmetimde görevlendirmek için sana göründüm…” (Elçilerin İşleri 26:16)
Pavlus’un Şam yolu üzerinde gördüğü görüm geçici bir duygusal deneyim değildi, Pavlus için çok açık ve kesin yönlendirişler içeren bir görümdü. Pavlus bu konuda şöyle söylemişti: “…bu göksel görüme uymazlık etmedim” (Elçilerin İşleri 26:19).
Rabbimiz ise buna karşılık olarak Pavlus’a şöyle demişti: “Tüm yaşamın bana boyun eğmeli; benden başka hiçbir sınırın, hedefin ve amacın olmamalı.” Rab bize de aynı şekilde konuşuyor: “Siz beni seçmediniz, ben sizi seçtim. Gidip meyve veresiniz… diye sizi ben atadım…” (Yuhanna 15:16).
Eğer ruhsal olarak yeniden doğduğumuzda İsa’nın bizim nasıl biri olmamızı istediğine dair bir görüşe sahip oluruz. “Bu göksel görüme uymazlık etmemeyi” – erişilebileceğinden şüphe duymamayı – öğrenmem önemlidir. Tanrı’nın dünyayı kurtardığı gerçeğini ve Kutsal Ruh’un İsa’nın yaptığı her şeyi yaşamımda gerçekliğe dönüştürebileceğini bilmeme mantıksal bir açıklamada bulunmak yeterli değildir. O’nunla kişisel bir ilişkiye sahip olmam gerekir.
Pavlus’a bir doktrin veya ilahi bir vahiy verilmiş değildi. Pavlus, İsa Mesih’le canlı, kişisel ve karşı konulması güç bir ilişkide buldu kendini. Elçilerin İşleri 26:16, “bir tanık ve hizmetkâr” olmaya mecbur kılar bizi. Kişisel bir ilişki olmadan hiçbir şey olmaz. Pavlus bir dürtüye değil, bir kişiye adamıştı kendini. O kesinlikle İsa Mesih’e aitti. Pavlus’un gözü İsa’dan başka bir şey görmüyordu ve O’ndan başka bir şey için yaşamadı. “…İsa Mesih’ten ve O’nun çarmıha gerilişinden başka hiçbir şey bilmemeye kararlıydım” (1.Korintliler 2:2).
Yazar: OSWALD CHAMBERS
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
