İsa, “Kadın, niçin ağlıyorsun?” dedi. “Kimi arıyorsun?” Meryem O’nu bahçıvan sanarak, “Efendim” dedi, “Eğer O’nu sen götürdünse, nereye koyduğunu söyle de gidip O’nu alayım.” İsa ona, “Meryem!” dedi. O da döndü, İsa’ya İbranice, “Rabbuni!” dedi. Rabbuni, öğretmenim demektir. (Yu. 20:15–16) Kutsal Kitap’ın genel anlatısı çarmıhta bitmez. Kutsal Kitap’ın kurtuluş anlatısı, İsa’nın umut verici dirilişinin patlayıcı…
Tanrı’ya Sarılarak Kederli Ama Verici Olmak
Fısıh Bayramı’ndan önceydi. İsa, bu dünyadan ayrılıp Baba’ya gideceği saatin geldiğini biliyordu. Dünyada kendisine ait olanları hep sevmişti; sonuna kadar da sevdi. (Yu. 13:1) Kutsal Kitap’a uygun bilgelik, kendimizi asla tekrar taciz edileceğimiz bir yere koymamızı önermez. Bununla birlikte, Kutsal Kitap’a dayalı bilgelik ve Mesih’e yaraşır sevgi, bizi yaralayan insanlara hizmet etmenin ne anlama geldiğini…