“…İbrahim bir sunak yaptı,… Oğlu İshak’ı bağlayıp sunaktaki odunların üzerine yatırdı.” (Yaratılış 22:9) Bu olay Tanrı’nın bizden istediği en büyük şeyin ölüm sunusu olduğu yanlışının göstergesidir. Tanrı’nın bizden istediği, İsa’nın yaptığını yapmamızı sağlayacak ölüme aracılık eden sunu, yani yaşamlarımızın kurban edilmesidir. “Ya Rab, ben seninle birlikte… ölüme de gitmeye hazırım” değil (Luka 22:33), “seninle öylesine…

“İsa, ‘Filipus’ dedi, ‘Bunca zamandır sizinle birlikteyim. Beni daha tanımadın mı?’ ” (Yuhanna 14:9) İsa bu sözleri bir azar olarak veya Filipus’u şaşırtmak için söylemedi; Filipus’u kendisine daha da yaklaşmaya teşvik etmekteydi. Ne yazık ki, yakınlık gösterdiğimiz en son kişi İsa’dır. Pentikost Günü’nden önce öğrenciler, İsa’yı kendilerine cinlere hükmetme ve uyanış getirme gücü veren kişi…

“Oradan Beytel’in doğusundaki dağlık bölgeye doğru gitti. Çadırını batıdaki Beytel’le doğudaki Ay Kenti’nin arasına kurdu. Orada RAB’be bir sunak yapıp RAB’be yakardı.” (Yaratılış 12:8) Tapınma, Tanrı’nın size verdiği en iyi şeyi O’na vermek demektir. Size verilen en iyi şeyi nasıl değerlendirdiğinize dikkat edin. Tanrı’dan ne zaman bir bereket alırsanız, sevginizi ifade eden bir armağan olarak…

“İsa, ‘Gideceğim yere şimdi ardımdan gelemezsin, ama sonra geleceksin’ diye yanıtladı.” (Yuhanna 13:36) Sonra ona, ‘Ardımdan gel’ dedi” (Yuhanna 21:19). İsa en son üç yıl önce “Ardımdan gelin” (Matta 4:19) demişti ve Petrus da bir an bile duraksamadan O’nun ardından gitmişti. İsa’nın karşı konulmaz çekiciliği onun üzerindeydi ve Petrus’un Kutsal Ruh’un yardımına ihtiyacı yoktu. Sonra…

RAB’be güven bütün yüreğinle, kendi aklına bel bağlama. Yaptığın her işte RAB’bi an; O senin yolunu düze çıkarır. (Süleyman’ın Özdeyişleri 3:5-6) Kutsal Kitap bize bu ayette kendi aklımıza bel bağlamamamızı söylerken, bizi irrasyonel (mantık dışı) olmaya teşvik etmemektedir. Kutsal Kitap zihin ve iman arasına bir duvar örmemektedir. Hatta, Süleyman’ın Özdeyişleri kitabı akıldan ciddiyetle bahsetmektedir: “Yürekten akla…

“Petrus, ‘Ya Rab, neden şimdi senin ardından gelemeyeyim? Senin için canımı veririm!’ dedi.” (Yuhanna 13:37) Yapmak istediğimiz bir şeyi neden bir türlü yapamadığımızı fark ettiğimiz zamanlar vardır. Tanrı sizi bir bekleme dönemine getirdiğinde ve buna tepkisiz kalıyormuş gibi göründüğünde kendinizi meşguliyete vurmayın, sadece bekleyin. Bekleme zamanı size kutsallaştırılmanın –günahtan ayrılma ve kutsal olmanın– anlamını öğretebilir…

“Bulut ve zifiri karanlık sarmış çevresini, doğruluk ve adalettir tahtının temeli.” (Mezmur 97:2) Tanrı’nın Kutsal Ruhu’ndan yeniden doğuşa sahip olmamış insanlar İsa’nın öğretişlerinin basit olduğunu söyler. Ancak Kutsal Ruh’la vaftiz edildiklerinde Tanrı’nın etrafını ‘bulutların ve zifiri karanlığın…’ çevirmiş olduğunu görürler. Bunu ilk kez İsa Mesih’in öğretişleriyle yakın bir bağlantı kurduğumuzda fark ederiz. İsa’nın öğretişlerini tam…

“Nereye gideceğini bilmeden yola çıktı.” (İbraniler 11:8) Nereye gideceğinizi bilmeden yola çıktığınız oldu mu? Eğer olduysa, yaptığınız şeyin hiçbir mantıksal açıklaması yoktur. Hıristiyan’ın hizmetinde yanıtlanması gereken en zor sorulardan biri ‘ne yapacaksın’dır. Ne yapacağınızı bilemezsiniz. Bildiğiniz tek şey Tanrı’nın ne yaptığının farkında olduğudur. Hayatınızın her alanında Tanrı’ya tamamen güvenerek ‘yola çıkma’ arzunuz olup olmadığını görmek…

“Hiçbir şekilde utandırılmayacağımı, yaşasam da ölsem de Mesih’in her zamanki gibi şimdi de bedenimde yüceltilmesi için tam bir cesaret gösterebileceğimi bekliyor ve umut ediyorum.” (Filipililer 1:20) O’nun Yüceliği İçin Yüreğimin Derinliklerinden Verebileceğimin En İyisini O’na Vermek… “Hiçbir şekilde utandırılmayacağımı… tam bir cesaret gösterebileceğimi bekliyor ve umut ediyorum.” Hayatlarımızda kendisine bırakmamızı söylediği noktaları İsa’ya vermezsek, utanmak…

Homurdanmadan acı çeken insanlara bitiyorum. Özellikle de Tanrı’ya inanıyor ancak O’na asla öfkelenmiyor veya O’nu eleştirmiyorlarsa. Bana öyle geliyor ki, homurdanmamak dünyadaki en nadir karakter özelliklerinden biri. Bu özellik bir de Tanrı’ya –bizim acı veren durumlarımızı düzeltebilecek olup da düzeltmeyen Tanrı’ya– olan derin bir imanla birleşince, bu güzel, Tanrı’ya güvenen ve O’nu onurlandıran yönüyle birlikte…