“Mesih’in bu acıları çekmesi ve yüceliğine kavuşması gerekli değil miydi?…” (Luka 24:26)
Rabbimiz’in Çarmıhı O’nun yaşamının kapısıdır. O’nun dirilişi, yaşamını bana ulaştırabilme kudretinin olması anlamına gelir. Yeniden doğduğumda diri Rab’bin yaşamını İsa’nın kendisinden aldım.
Mesih’in diriliş amacı –bu önceden belirlenmiştir– “birçok oğulu yüceliğe eriştirmekti” (İbraniler 2:10). Amacını gerçekleştirmesi, O’na bizi Tanrı oğulları ve kızları yapma hakkını vermiştir. Hiçbir zaman Tanrı’yla Tanrı Oğlu’nun sahip olduğu ilişkiye tam olarak erişemeyeceğiz belki, ama Oğul sayesinde oğulluk yakınlığına kavuştuk. Rabbimiz ölüler arasından dirildiğinde yepyeni bir yaşama dirildi – Beden almış Tanrı olmadan önce yaşamadığı bir hayata dirildi. Daha önce yaşamadığı bir hayata dirildi. Ve O’nun dirilişinin bizim için anlamı O’nun diri yaşamına dirilmemizdir, eski yaşamımıza değil. Bir gün bizim de O’nun görkemli bedeni gibi bir bedenimiz olacak, ama O’nun dirilişinin gücünü ve etkisini henüz dünyadayken deneyim edebiliriz ve “yeni bir yaşam” sürebiliriz (Romalılar 6:4). Pavlus’un amacı “O’nu tanımak, dirilişinin gücünü… bilmek”ti (Filipililer 3:10).
İsa şöyle dua etmişti: “…sen O’na bütün insanlık üzerinde yetki verdin. Öyle ki, O’na verdiklerinin hepsine sonsuz yaşam versin” (Yuhanna 17:2). Kutsal Ruh sözcüğü aslında sonsuz yaşamın insanoğullarında şimdi ve bu çağda işlemesi deneyiminin bir diğer adıdır. Kutsal Ruh, aklanmanın gücünü Mesih’in Çarmıhı aracılığıyla yaşamlarımıza uygulamaya devam eden Tanrı kimliğidir. Ruhu içimizde İsa’nın doğasıyla görkemli ve muhteşem bir şekilde –tabii O’na boyun eğersek– işleyebileceği için Tanrı’ya hamdolsun.
Yazar: OSWALD CHAMBERS
