Bundan kurtulmak için Rab’be üç kez yalvardım. Ama O bana, “Lütfum sana yeter. Çünkü gücüm, güçsüzlükte tamamlanır” dedi. İşte, Mesih’in gücü içimde bulunsun diye güçsüzlüklerimle sevinerek daha çok övüneceğim. (2. Korintliler 12:8-9)
Hristiyan’ın zulümden ötürü çektiği acıyla kanserden doğan acı aynı mıdır? Birine yönelik vaatler, diğeri için de geçerli midir? Benim buna cevabım evettir. Yaşamın tamamında, eğer kişi Tanrı’nın görkeminin ve insanların kurtuluşunun peşinde içten bir imanla yaşıyorsa, çeşitli engellerle veya acılarla karşılaşacaktır. İtaatkâr Hristiyan’ın karşılaştığı acı, Tanrı’nın çağrısına itaatle yaşamanın bedelinin bir kısmıdır.
Mesih’i bizi yönlendirdiği şekilde takip etmeyi seçerek, bu yolun O’nun egemen takdiri altında beraberinde getirdiği her şeyi de seçmiş oluruz. Bu nedenle, itaat yolunda gelen her acı, Mesih’le ve Mesih için acı çekmektir. Bu, evde yaşanan kanser de olabilir, uzaklarda yaşanan zulüm de olabilir.
Ayrıca bu acı “seçilmiş” acıdır. Yani, bizi acıların beklediği itaat yolunu gönüllü olarak seçer ve Tanrı’ya karşı homurdanmayız. Pavlus’un da yaptığı gibi, acıların kaldırılması için dua edebiliriz (2. Korintliler 12:8). Ama eğer Tanrı acıyı uygun görüyorsa, bu acıyı cennet yolunda İsa öğrencisi olmanın bir bedeli olarak benimseriz.
Hristiyan itaat yolculuğundaki her türlü acı deneyimi, ister zulümden, ister hastalıktan, isterse de kazalardan kaynaklansın, şu ortak unsuru barındırır: Hepsi Tanrı’nın iyiliğine olan imanımızı tehdit eder ve bizi itaat yolunu terk etmemiz için ayartır.
Bu yüzden, her iman zaferi ve her iman sebatı, düşmanımız ister hastalık, ister Şeytan, ister günah, isterse de yıkım olsun, Tanrı’nın iyiliğine ve Mesih’in değerine yönelik birer tanıklıktır. Dolayısıyla da Hristiyan çağrımızın yolunda katlandığımız her türlü acı, “Mesih’le” ve “Mesih için” çekilen bir acıdır.
O’nunlaçekilen acıdır çünkü acılar bizim O’nunla imanda yürüdüğümüz sırada bizi bulmaktadır ve bu acılara karşı koyma gücü, O’nun bizim başkâhinimiz olarak bizim için ettiği aracılıktan ve bize duyduğu yakınlıktan gelmektedir (İbraniler 4:15).
Ayrıca O’nun için çekilen acıdır çünkü acılar bizim O’nun iyiliğine ve gücüne duyduğumuz bağlılığı sınamakta ve O’nun her şeye yeten mükafat olarak sahip olduğu değeri açığa çıkarmaktadır.
Yazar: JOHN PIPER
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
