Kutsal Kitaplarımız’ı okumak için açtığımızda, asla yalnız değiliz. Kutsal Ruh, Tanrı Sözü’nün üzerinde ve içinde dalgalanmaktadır ve yüreklerimizi harekete geçirmeye, zihinlerimizi aydınlatmaya, yaşamlarımızın yönünü doğrultmaya ve tümünü Mesih’in yüceliği için yapmaya hazır durumdadır (Yuhanna 16:14). Ruh, Kutsal Kitap okumalarının eşsiz unsurudur. Normalde sıradan olan bir rutini doğaüstü hâle getirmekte ve Kutsal Kitap’ı göz, kulak ve yürek dilemeden okumayı ve çalışmayı son derece ahmakça bir durum yapmaktadır.
Dua bir sohbettir ancak bizim başlattığımız bir sohbet değildir. Önce Tanrı konuşur. Sesi Kutsal Yazılar’da ve zirve noktası olarak Oğlu’nun kimliğinde ve yaptıklarında yankılanmaktadır. Sonra, ne harikadır ki, durur, hafifçe öne eğilir ve bizi dinlemek üzere kulağını kabartır. Dua neredeyse gerçek olamayacak kadar güzeldir. Bizim gözlerimiz Tanrı’nın Sözü’ndeyken, O da bize kulak vermektedir.
Öyleyse, Kutsal Kitaplarımız açıkken nasıl dua etmeliyiz? Tanrı Sözü’nü açarken dua olarak söyleyebileceğiniz dört ayet şöyledir:
1. Mezmurlar 119:18: Gözlerimi Harikalara Aç
“Gözlerimi aç; yasandaki harikaları göreyim” (Mezmurlar 119:18). Tanrı’dan bizim kendi başımıza göremeyeceğimiz yücelik görüntülerini görebilmemiz için ruhsal gözlerimizi açmasını dilemeliyiz. O’nun yardımı olmadan, doğal gözlere sahip olan “doğal” insanlarızdır. “Doğal kişi, Tanrı’nın Ruhu’yla ilgili gerçekleri kabul etmez. Çünkü bunlar ona saçma gelir, ruhça değerlendirildikleri için bunları anlayamaz [göremez]” (1. Korintliler 2:14).
“Gördükleri halde” ifadesi, İsa’nın kendisi ve öğretilerini yalnızca doğal gözlerle, Ruh’un aydınlatıcı etkinliği olmaksızın gören kişiler için kullandığı ifadeydi (Matta 13:13). Pavlus’un Hristiyanlar için şu şekilde dua etmesinin sebebi de budur: “Rabbimiz İsa Mesih’in Tanrısı, yüce Baba, kendisini tanımanız için size bilgelik ve vahiy ruhunu versin diye dua ediyorum. O’nun çağrısından doğan umudu, kutsallara verdiği mirasın yüce zenginliğini ve iman eden bizler için etkin olan kudretinin aşkın büyüklüğünü anlamanız için, yüreklerinizin gözleri aydınlansın diye dua ediyorum” (Efesliler 1:17-18).
Yalnızca ruhsal görüş armağanı için dua etmeyip, aynı zamanda Tanrı Sözü’ndeki harikaları da görmek için dua ederek mezmur yazarına katılın. Harikalar, yoldan sapmanın panzehridir. Huşu duyan kişiler yüreklerini sıcak ve yumuşak tutar ve soğuyup yoldan sapma ayartılarına karşı direnirler.
2. Luka 18:38: Bana Merhamet Et
Yol kenarındaki, “Ey Davut Oğlu İsa, halime acı!” diye yalvaran kör adam gibi dua edin (Luka 18:38). Bu dünyada olduğumuz sürece, günah Tanrı’yla Sözü’nde gerçekleştirdiğimiz her buluşmaya musallat olmaktadır. Arkadaşlarımızı, ailemizi ve dahası, Tanrı’yı her gün ihmal etmekte, onlara karşı başarısız olmaktayız. Bu nedenle, Tanrı Sözü’nü kurtulanların alçakgönüllü, yüreği kırık, yoksul yakarışıyla açmak uygun düşecektir: “Tanrım, ben günahkâra merhamet et!” (Luka 18:13).
Kutsal Kitap her gün başarısızlıklarımızı sahiplenme, yeniden tövbe etme ve kendimizi sürekli olarak O’nun lütfuna bırakmamız için bizi ateşler. Duaysa O’nun lütfuna hayran kalmaya ve gerçek bir alçakgönüllülük ruhu geliştirmeye giden yoldur.
3. Yakup 1:22: Beni Sözünün Uygulayıcısı Kıl
Gözlerinizi harikalara açmış ve size kendi lütfunun ne kadar yeterli olduğunu hatırlatmış olan Tanrı’ya, yaşamınızda sahici bir değişim yaratması için dua edin. Kutsal Yazılar’daki tüm tohumların sizde gerçek, fark edilir meyveler vermesini ve başkalarına yönelik fedakâr sevgi eylemleri doğurmasını dileyin. “Tanrı sözünü yalnız duymakla kalmayın, sözün uygulayıcıları da olun. Yoksa kendinizi aldatmış olursunuz” (Yakup 1:22). Her metinden suni bir biçimde özel bir uygulama noktası yakalamak zorunda değilsiniz ama O’nun Sözü’nün sizin gündelik yaşamınıza şekil, bilgi ve yön katması için dua edin.
Sözü’nü okuyarak ve çalışarak geçirdiğiniz zamanla birlikte, O’nun sizi daha da bariz bir biçimde ve daha az değil, daha çok seven biri yapmasını dileyin.
4. Luka 24:45: Gözlerimi İsa’ya Aç
Bu, Tanrı’ya gözlerimizi harikalara açması için dua etmenin bir başka yoludur ancak daha detaylı bir biçimdedir. Tanrı’nın işleri Kutsal Kitap’ta muhteşem bir biçimde dizilen sıradağlar gibidir ancak en tepedeki, en haşmetli manzara, Oğlu’nun kimliği ve yaptıklarıdır.
İsa’nın dirilişinde bizzat öğrettiği gibi, O her bir kutsal metnin –her kitabın, her hikâyenin, tüm hikâyenin– anlamını açan bir anahtar gibidir. O ilk olarak, “Musa’nın ve bütün peygamberlerin yazılarından başlayarak, Kutsal Yazılar’ın hepsinde kendisiyle ilgili olanları onlara açıkladı” (Luka 24:27), sonrasındaysa öğrencilerine şöyle dedi: “Musa’nın Yasası’nda, peygamberlerin yazılarında ve Mezmurlar’da benimle ilgili yazılmış olanların tümünün gerçekleşmesi gerektir” (Luka 24:44). Böyle yaparak, “Kutsal Yazılar’ı anlayabilmeleri için zihinlerini açtı” (Luka 24:45).
Kutsal Kitap’ı okumaktaki ve çalışmaktaki en büyük amaç şudur: İsa’yı bilmek ve O’ndan zevk almak. Bu, cennette bizleri bekleyen zevklerin şu anki bir tadımıdır. “Sonsuz yaşam, tek gerçek Tanrı olan seni ve gönderdiğin İsa Mesih’i tanımalarıdır” (Yuhanna 17:3). Bu, çalışmalarımıza yön, odak ve amaç katar. “RAB’bi tanıyalım; RAB’bi tanımaya gayret edelim” (Hoşea 6:3). Bu, ruhlarımızda derin bir özlem ve tutku oluşturur: “Rabbim İsa Mesih’i tanımanın üstün değeri yanında her şeyi zarar sayıyorum” (Filipililer 3:8).
İki gözünüz de İsa için açık olsun. Üzerinde durduğumuz metnin İsa’nın kimliğiyle ve yaptıklarıyla nasıl bağlantılı olduğunu görene dek, okumamızın tek ve en önemli yönünü henüz gerçekleştirmemişiz demektir.
Tanrı’nın görmemiz için bize devamlı olarak yardım etmesine fena hâlde muhtacız ve bu nedenle, dua ederiz.
Yazar: DAVID MATHIS
