“Hepimiz Mesih’in yargı kürsüsü önüne çıkmak zorundayız.” (2.Korintliler 5:10)
Pavlus diyor ki, hepimiz sözü duyuranlar ve diğer insanlar gibi “Mesih’in yargı kürsüsü önüne” çıkacağız. Sürekli Mesih’in yargı kürsüsünü hatırlayarak yaşayın ve size vermiş olduğu kutsallığı bilerek yürüyün. Ne kadar kutsal olursanız olun başka bir kişiye karşı takındığınız yanlış bir tutumu görmezden gelmeniz İblis’in ruhunu izlemenize sebep olur. Tek bir kişiye göstereceğiniz dünyevi yargı benliğinizin işine gelir. Hemen bunu ışığa getirip itiraf edin, “Ya Rab, bu konuda suç işledim” deyin. Eğer ışığa getirmezseniz yüreğiniz giderek daha da sertleşecektir. Günahın bir cezası da onu istememizdir. Günahı cezalandıran sadece Tanrı değildir, ama günah da kendi yerini günahkârda sağlamlaştırarak haracını alır. Yaptıklarınızın günah olduğunu fark edemeyeceğiniz o yere gelene kadar hiçbir mücadeleniz ve duanız, belli şeyleri ve her gün daha çok alıştığınız günahın cezasını bırakmanızı sağlamayacaktır. Kutsal Ruh ile dolu olmaktan gelen güç dışında hiçbir güç günahın olası sonuçlarını engelleyemez ve değiştiremez.
“Ama O ışıkta olduğu gibi biz de ışıkta yürürsek…” (1.Yuhanna 1:7). Birçoğumuz için ışıkta yürümek, başka bir kişi için belirlediğimiz standartlara göre yürümektir. Bugün içimizde barındırdığımız ölümcül Ferisilik ikiyüzlülük değildir, bilinçsiz olarak bir yalanı yaşamaktır.
Yazar: OSWALD CHAMBERS
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
