Demek ki Tanrı’nın çocukları olağan yoldan doğan çocuklar değildir; Tanrı’nın vaadi uyarınca doğan çocuklardır. (Romalılar 9:8)
Eski Antlaşma’da İbrahim’i bir pastör olarak hayal edin. Rab ona, “Seni bereketleyeceğim ve hizmetini başarılı kılacağım” der. Ama kilise kısırdır ve hiç çocuk vermez.
İbrahim ne yapacaktır? Doğaüstü müdahaleden umudunu kesmeye başlar. Yaşlanıyordur. Eşi hâlâ kısırdır. Sonrasındaysa Tanrı’nın vaat ettiği çocuğu doğaüstü olmayan bir yolla meydana getirmeye karar verir. Eşi Saray’ın cariyesi olan Hacer’le yatar (Yaratılış 16:4). Ama doğan sonuç bir “vaat çocuğu” değil, bir “beden çocuğu” olan İsmail’dir.
Tanrı şöyle diyerek İbrahim’i şaşırtır: “Onu [eşin Sara’yı] kutsayacak, ondan sana bir oğul vereceğim” (Yaratılış 17:16). İbrahim’se Tanrı’ya yakarır: “Keşke İsmail’i mirasçım kabul etseydin!” (Yaratılış 17:18). İbrahim kendi doğal, insanı çabasının Tanrı’nın vaadinin gerçekleştiği yol olmasını istiyor. Ama Tanrı ona şöyle diyor: “Hayır. Ama karın Sara sana bir oğul doğuracak” (Yaratılış 17:19).
Ama Sara 90 yaşındadır. Yaşamı boyunca kısır olmuştur ve çoktan menopoz geçirmiştir bile (Yaratılış 18:11). İbrahim 100 yaşındadır. Vaat edilen çocuk için tek umut akıl almaz, doğaüstü bir müdahalenin gerçekleşmesidir.
“Vaat çocuğu” olmak, “ne kandan, ne beden ne de insan isteğinden; tersine, Tanrı’dan” doğmak (Yuhanna 1:13) anlamına gelmektedir. Bu dünyada Tanrı çocuğu olarak sayılan tek çocuklar, vaat uyarınca doğaüstü bir şekilde doğmuş olan çocuklardır. Galatyalılar 4:28’de, Pavlus şöyle der: “Kardeşler [Hristiyanlar], İshak gibi sizler de vaat çocuklarısınız.” “Olağan yoldan doğan” değil, “Kutsal Ruh’a göre doğan” çocuklarsınız (Galatyalılar 4:29).
İbrahim’i tekrar bir pastör olarak hayal edin. Kilisesinin Tanrı’nın vaat ettiği şekilde büyümediğini düşünüyor. Doğaüstü müdahaleyi beklemekten yorulmuş. İnsani yol ve yöntemlere, “Hacer” yöntemlerine başvuruyor ve Kutsal Ruh’un doğaüstü etkinliği olmadan “insanları çekme” uğraşı içerisine girmeye karar veriyor.
Ancak bu kilise, İshakların kilisesi değil, İsmaillerin kilisesi olacaktır. Tanrı’dan doğan çocukların değil, bedenden doğan çocukların kilisesi olacaktır. Tanrı bizi bu tür ölümcül başarılardan korusun. Kesinlikle çalışın. Ancak her zaman o kararlı, doğaüstü etkinliği için gözlerinizi Rab’be çevirin. “At savaş günü için hazır tutulur, ama zafer sağlayan RAB’dir” (Süleyman’ın Özdeyişleri 21:31).
Yazar: JOHN PIPER
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
