“Hiçbirimiz kendimiz için yaşamayız.” (Romalılar 14:7)
Diğer insanlar için Tanrı’ya karşı ruhsal bir sorumluluk taşıdığınızı hiç fark ettiniz mi? Örneğin, Tanrı’dan her hangi bir şekilde dönersem çevremdeki herkes bunun sonucu olarak ortaya çıkacak ıstırabı çeker. “Tanrı bizi… Mesih İsa’da birlikte oturttu” (Efesliler 2:6). “Bir üye acı çekerse, bütün üyeler birlikte acı çeker…” (1.Korintliler 12:26). Fiziksel bencilliğe, zihinsel ilgisizliğe, ahlaki duygusuzluğa ve ruhsal zayıflığa izin verirseniz, sizinle ilişkisi olan herkes acı çekecektir. Fakat “böylesine yüksek bir standardı kim yaşamaya yeterlidir” diye sorabilirsiniz. “…bizi yeterli kılan Tanrı’dır” (2.Korintliler 3:5), yalnızca Tanrı.
“…Benim tanıklarım olacaksınız” (Elçilerin İşlerin 1:8). Kaçımız sinir sistemimizin ve zihnimizin tüm enerjisini, ahlaki ve ruhsal enerjimizi İsa Mesih için harcamak istiyoruz? Tanık sözcüğünü kullanırken Tanrı’nın anlatmak istediği budur. Ama bu zaman ister, bu yüzden kendinize sabır gösterin. Tanrı neden bizi yeryüzüne koydu? Sadece kurtulalım ve kutsallaştırılalım diye mi? Hayır, O’na hizmet edelim diye. O’nun uğruna bölünmüş ekmek ve dökülmüş şarap olmayı istiyor muyum? Sadece ve sadece tek bir amaç – Rab İsa Mesih’e öğrenci yetiştirmek üzere çalışma amacı dışında bu kuşak ve bu hayat için başka bir değerim olmamasına razı mıyım?
Tanrı’ya hizmet ettiğim yaşamım, hiçbir dilin ifade edemeyeceği o mucizevî kurtarışı için O’na “şükranlarımı sunma” şeklimdir. Unutmayın O’na hizmet etmeyi reddedersek, Tanrı’nın bizi işe yaramaz sayması olasıdır – “Müjde’yi başkalarına duyurduktan sonra kendim reddedilmemek için…” (1.Korintliler 9:27).
Yazar: OSWALD CHAMBERS
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
