Sevgili kardeşler, kimseden öç almayın; bunu Tanrı’nın gazabına bırakın. Çünkü şöyle yazılmıştır: “Rab diyor ki, ‘Öç benimdir, ben karşılık vereceğim.’” (Romalılar 12:19)
Her birinize zamanında bir yanlış yapılmıştır. Çoğunuza muhtemelen asla özür dilememiş veya durumu düzeltmek için yeterince bir şey yapmamış olan bir kişi tarafından ciddi bir şekilde yanlış yapılmıştır.
Bu incinmişliğin ve gücenmişliğin unutmanızın önündeki en büyük engellerden biriyse, adaletin yerine gelmesi gerektiğine, eğer insanlar yaptıkları korkunç şeylerden sıyrılıp milleti kandırabiliyorsa, evrenin ahlaki yapısının bozulacağına olan güçlü inancınızdır.
Bu, affetmenin ve garezi bırakmanın önündeki engellerden biridir. Tek engel bu da değildir. Bir de icabına bakmamız gereken kendi günahımız var ve bu gerçek bir engeldir.
Unutup gitmenin sanki adaletin yerine gelmeyeceğini kabul etmek olacağını hissediyoruz ve bunu yapamıyoruz.
Sonra da öfkeye tutunuyoruz. Olayı ya da sarf edilen kelimeleri tekrar tekrar duygularla birlikte başa sarıyoruz: Böyle olmamalıydı; böyle olmamalıydı; yanlıştı; yanlıştı. Ben bu denli perişan durumdayken, o nasıl bu kadar mutlu olabilir? Bu oldukça yanlış. Çok yanlış! Unutup gidemiyoruz ve gücenmişliğimiz her şeyi zehirlemeye başlıyor.
Romalılar 12:19’da söylenenler, bize Tanrı tarafından bu yükü üzerimizden kaldırmak için verilmiştir:
“Kimseden öç almayın; bunu Tanrı’nın gazabına bırakın.” Bu sizin için ne anlama geliyor?
Öfke yükünü kenara koymak, yüreğinizi yanlışa maruz kalmanın incinmişliğiyle sürekli beslemek, size büyük bir yanlış yapılmadığı anlamına gelmez. Yapılmıştır.
Ancak adaletin olmadığı anlamına da gelmez. Öcünüzün alınmayacağı anlamına gelmez. Yanlarına kâr kalacakları anlamına gelmez. Kâr kalmadı.
Anlamı şudur: Öç yükünü kenara koyduğunuzda, bu yükü Tanrı gelip alacaktır.
Bu sinsice öç almak değildir. Bu, öcü ait olduğu Kişi’ye vermek demektir. Rab, “Öç benimdir” diyor. Siz bırakın. Ben alacağım. Adalet yerini bulacak.
Ne büyük bir rahatlama! Bu yükü benim taşımam gerekmiyor. Bu sanki yıllar sonra ilk kez derin bir nefes almak ve sonunda özgürce sevebildiğinizi hissetmek gibidir.
Yazar: JOHN PIPER
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
