“Ben nasıl galip gelerek Babam’la birlikte Babam’ın tahtına oturdumsa, galip gelene de benimle birlikte tahtıma oturma hakkını vereceğim” (Vahiy 3:21)
İsa Laodikya’daki kiliseye bunu söylerken ne kastetmektedir?
İsa’yla tahtta oturmak mı? Cidden mi? Bu, galip gelen herkese, yani imanını, acının ve çekici, günahlı zevklerin oluşturduğu her tehdide rağmen sona kadar koruyan herkese verilen bir vaattir (1. Yuhanna 5:4). Dolayısıyla eğer İsa’da gerçek bir imanlıysanız, Baba Tanrı’nın tahtında oturmakta olan Oğul Tanrı’nın tahtında oturacaksınızdır.
Ben burada “Tanrı’nın tahtı”nın, O’nun evrene hükmetme hakkına ve yetkisine işaret ettiğini düşünüyorum. İsa’nın oturduğu yer orasıdır. Pavlus şöyle demiştir: “Çünkü Tanrı bütün düşmanlarını ayakları altına serinceye dek O’nun egemenlik sürmesi gerekir” (1. Korintliler 15:25). Dolayısıyla İsa, “benimle birlikte tahtıma oturma hakkını vereceğim” derken, bize her şeye hükmetmede bir pay vaat etmektedir.
Kilise, O’nun Bedenidir
Pavlus’un Efesliler 1:22-23’te aklındaki şey bu mudur? “Her şeyi ayakları altına sererek [Mesih’e] bağımlı kıldı. O’nu her şeyin üzerinde baş olmak üzere kiliseye verdi. Kilise O’nun bedenidir, her yönden her şeyi dolduranın doluluğudur.”
Biz, yani kilise, “O’nun her yönden her şeyi dolduran doluluğu”yuz. Bu ne anlama geliyor? Bunun, evrenin Rab’bin görkemiyle dolacağı anlamına geldiğini düşünüyorum (Çölde Sayım 14:21). Bu görkemin bir boyutu da, O’nun her yere tümüyle ve karşı konulamaz bir biçimde hükmedeceğidir.
Dolayısıyla, Efesliler 1:23 şu anlama gelir: İsa, evreni kendi görkemiyle, bizim aracılığımızla doldurmaktadır. O’nun hükümranlığına ortak olarak, O’nun hükümranlığının doluluğuyuz. O’nun adına, O’nun gücüyle, O’nun yetkisi altında hüküm sürüyoruz. Bu anlamda, O’nunla, O’nun tahtında oturmaktayız.
Hiçbirimiz, bu gerçeği gerektiği kadar hissetmiyoruz. Bu bize fazla gelmektedir. Son derece iyi ve son derece harikadır. Pavlus tam da bu sebeple, “O’nun çağrısından doğan umudu… anlamanız için, yüreklerinizin gözleri aydınlansın diye” dua etmektedir (Efesliler 1:18).
Şu anda her şeye kadir güçten yoksun olarak, bizi bekleyen şeyin ne denli harika olduğunu hissedemiyoruz. Ancak o gücü, olduğu şekliyle bir nebze de olsa hissedebilmemize izin verildiğinde, bu dünyada gösterdiğimiz tüm duygusal tepkilerimiz de değişecektir. Yeni Antlaşma’nın garip ve radikal buyrukları, bize eskisi kadar garip gelmeyecektir.
Yazar: JOHN PIPER
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
