Tanrı’nın adını ezgilerle öveceğim; şükranlarımla O’nu yücelteceğim. (Mezmurlar 69:30)
İki farklı yüceltme vardır: mikroskobik yüceltme ve teleskobik yüceltme. İlki, küçük bir şeyi olduğundan daha büyük gösterir. Diğeriyse büyük bir şeyin kendi gerçek büyüklüğünde görülmesini sağlar.
Davut, “Tanrı’yı şükranlarımla yücelteceğim” derken, “Küçük bir Tanrı’yı olduğundan daha büyük göstereceğim” dememektedir. Dediği şudur: “Büyük bir Tanrı’nın kendi gerçek büyüklüğünde görülmesini sağlayacağım.”
Bizler mikroskop olmaya değil, teleskop olmaya çağrılmaktayız. Hristiyanlar rakiplerin ürünün daha üstün olduğunu bilmelerine rağmen kendi ürünlerini gerçek dışı bir şekilde yüceltmeye çalışan düzenbazlar olmaya çağrılmamaktadırlar. Tanrı’dan daha üstün hiçbir şey veya hiçbir kimse yoktur. Bu nedenle de Tanrı’yı sevenlerin çağrısı, O’nunkendi gerçek büyüklüğünde görülmesini sağlamaktır.
Petrus’un 1. Petrus 2:9’da söylediği üzere bizler bu yüzden varız ve bu yüzden kurtulduk: “Ama siz seçilmiş soy, Kral’ın kâhinleri, kutsal ulus, Tanrı’nın öz halkısınız. Sizi karanlıktan şaşılası ışığına çağıran Tanrı’nın erdemlerini duyurmak için seçildiniz.
Hristiyan’ın tüm vazifesi, şu şekilde özetlenebilir: Tanrı’yı kendi gerçek büyüklüğünde gösterecek şekilde hisset, düşün ve davranın. Dünya karşısında Tanrı görkeminin o sınırsız, parlak hazinesinin bir teleskobu olun.
Bir Hristiyan için Tanrı’yı yüceltmenin anlamı budur. Ancak şahsen görmediğiniz veya çabucak unuttuğunuz bir şeyi yüceltemezsiniz.
Dolayısıyla, ilk yapmamız gereken şey Tanrı’nın büyüklüğünü ve iyiliğini görmek ve hatırlamaktır. Bunun için Tanrı’ya “Yüreğimin gözlerini aç!” diye dua eder (Efesliler 1:18) ve kendimize “Ey canım, [O’nun] iyiliklerinin hiçbirini unutma!” diye vaaz ederiz (Mezmurlar 103:2).
Yazar: JOHN PIPER
Bu makaleyi sesli olarak buradan dinleyebilirsiniz.
